In box 28 ligt bij de Remming sinds mei 2021 een ‘nieuwe’ boot: EUCALYPTA. Wij, Anke Cluwen en Frank Laan, stellen ons graag even voor. Anke is geboren in Zaandam, Frank in Amsterdam. Frank ging lesgeven (Tekenen) op Zaanlands West (nu Compaen) waar Anke Textiel, Kantoorpraktijk en laten CKV gaf. In 1996 zijn we getrouwd en op de Prins Hendrikkade gaan wonen. In 1999 kochten we onze eerste boot: de eikenhouten Trekschuit ‘VROUWTJE’.
Deze is 9,5 m lang, 2,8 m breed en voorzien van een SABB- ééncilinder van 9 PK. De Remming-leden zullen ons vast wel eens gezien, of zeker gehóórd hebben. We hadden ligplaats in de sloot achter de basisschool aan de Hogendijk (Nieuwe Houthaven?) en voeren dus langs De Remming, langs JOWA en onder de kippenbrug door. We lagen achter de woonboot van een vriend van ons.
We hebben met Vrouwtje de ondiepe en smalle waterwegen van Nederland behoorlijk intensief bevaren. Met een diepgang van 0,5 m en een kruiphoogte van 1,8 m kom je op een heleboel leuke plekjes. Daarnaast is Vrouwtje zó verschrikkelijk mooi dat we vaak gedoogd werden op plekken waar moderne witte motorbootjes weggestuurd werden. En wat sliep het lekker in het vooronder (0,7 m hoog) tussen de spanten die geurden naar teer van Leo Witteman (Neck) en de petroleum van de primus. We werden wakker met het kloekje in de kop…
Toch heeft ook Vrouwtje haar incontinente mankementjes. Het eiken waarvan ze gebouwd is was niet van de beste kwaliteit. Het is in 1968 gezaagd op de molen aan het Stinkevuil, zijn laatste klussie, en bevatte wat teveel spint. Desalniettemin bouwde Cees Rem uit Wormer er een Trekschuit van (replica van een model in het Scheepvaartmuseum Amsterdam, nu in depot) in opdracht van Klaas en Vrouwtje Zwart. Klaas was docent Biologie op ‘De Bark’ en tot zijn dood zeer bekend in de wereld van de vogelaars in de Zaanstreek.
Toen Vrouwtje 50 jaar oud was (2019) lekte het voordek en de roef, was het rotte grenen vlak vervangen (2007) en de gangen onder de waterlijn voorzien van een epoxy huid (2009). Langzaam daalde het besef in dat we nu voor reparaties stonden die we niet langer konden en wilden betalen. Maar we wilden haar ook niet laten ‘afzinken’…Na een rondje mailen naar verschillende platbodemorganisaties hebben we besloten dat ze naar de Historische Werf in Maassluis gaat. Zij hebben een Trekschuit van 14 m gebouwd o.l.v. Peter Schouten uit Kortenhoef. Ze hebben beloofd Vrouwtje te herstellen en in de vaart te houden, dus ze mochten haar
hebben….. Inmiddels ligt Vrouwtje op Peters werf in Kortenhoef. We hebben 22-en-een-half jaar met volle teugen van haar genoten en -zo af en toe met volle teugen
vervloekt. Ondertussen waren wij al op zoek naar een nieuwe boot. Twee jaar lang interieurtekeningetjes maken, boottypes bekijken en uitrekenen wat we aan lengte kunnen bemannen of aan ruimte kunnen inleveren. Want we zijn wél gewend aan een roef van 4 x 2 m. We wilden een uitbereiding van ons vaargebied, want Vrouwtje had een hekel aan groter water. En we wilden kunnen zeilen. Een platbodem dus. We hebben gekeken naar Grundels, Schokkers en Hoogaarzen maar niet naar een Zeeschouw. Ik vind namelijk dat een boot een neus moet hebben. Al gauw bleek echter dat we een schip van minimaal 9 m nodig hebben voor de ruimte die we aan boord willen hebben en dat de laatste 2 types qua centjes al af vielen. Daarna hebben we onze aandacht verlegd naar Zeeschouwen en Grundels. Want als je achterop staat zie je die boeg toch niet…
Eigenlijk wilden we pas een ander schip kopen in 2022. In 2020 zouden we 6 maanden op reis gaan in Zuid-Europa met onze Suzuki 4×4-met-daktent. Anke met pensioen en ik met spaarverlof. Het werden 5 weken, wegens een soort virusje waar we nog nóóit van gehoord hadden. Terug in Nederland gingen we tóch maar een beetje rondkijken. In Heech by de Mar, Kampen en toch ook maar effe naar Oostvoorne… De zeeschouw ‘Neeltje’ voelde meteen vertrouwd en was in zo’n geweldige conditie dat we tegen elkaar zeiden: ”We willen nú eigenlijk nog niet kopen, maar als we dít niet doen gaan we héél erg veel spijt krijgen”. Het was herfstvakantie 2020. Neeltje (een Sunbeam-bouwpakket, De Groot-Arkel, 1981, 9,2 m lang en 3,6 m breed, 6 ton) heeft nog een winter in Oostvoorne gelegen en we hebben haar op 24 april (mijn verjaardag) opgehaald. Inmiddels waren wij 10 jaar lid van De Remming (met ‘ligplaats elders’…) maar nu hadden we écht wel een ligplaats nodig. Met een mast van 11,6 m is de brug naar het Eiland wat lastig. Groot was dus de vreugde dat plekkie 28 voor de nu hernoemde Zeeschouw Eucalypta is.
Inmiddels varen we nu één seizoen (voorzichtig) met onze nieuwe boot. Op het ogenblik (winter ’21-’22) liggen we bij Klaas Mulder op de bok en werken zo hard mogelijk om Eucalypta nog strakker van buiten én van binnen te maken. Rond april liggen we weer op onze plek, maar ja… we gaan toch écht eerst die uitgestelde reis door Zuid-Europa afmaken!!!
Informatie over ‘Vrouwtje’
Informatie over ‘Eucalypta’